تأثیر مصرف داروی ایندوماسین بر علائم بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری ناشی از انقباضات اکسنتریک در مردان غیرورزشکار

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر مصرف داروی ایندومتاسین بر نشانه های بیوشیمیایی، عملکردی و ظاهری کوفتگی عضلانی تأخیری متعاقب شرکت در برنامة تمرینات اکسنتریک بود. به این منظور 20 مرد داوطلب سالم و غیرورزشکار با میانگین سنی 9/6? 8/25 سال و درصد چربی 3/9 ? 9/15 درصد، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه دارو (10 = n) و دارونما (10=n) تقسیم شدند. در طرح دوسوکور آزمودنی ها 5 روز قبل و 48 ساعت بعد از اجرای آزمون برونگرا روزانه 75 میلی گرم داروی ایندومتاسین یا دارونما دریافت کردند. پدیدة کوفتگی عضلانی با استفاده از حرکت پلانتار فلکشن کنترل شده در عضلة درشت نی قدامی ایجاد شد. سطوح پروستو گلاندین های e2، درد ادراک شده، محیط ساق پا، زاویة پلانتار فلکشن و دورسی فلکشن قبل و بلافاصله بعد از برنامة تمرینی اکسنتریک اندازه گیری و در فواصل زمانی 24 و 48 ساعت تکرار شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مصرف داروی ایندومتاسین مانع افزایش سطوح پروستوگلاندین های e2، شدت درد ادراک شده، محیط دور ساق و کاهش دامنة حرکتی مفصل مچ پا نشد. با این حال، سطوح پروستاگلاندین های e2 در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=p) و 48 ساعت (001/0=p) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراک شده نیز در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=p) و 48 ساعت (001/0=p) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. شدت درد ادراک شده نیز در بازة زمانی 24 ساعت (001/0=p) و 48 ساعت (043/0=p) پس از برنامة تمرینی اکسنتریک کاهش یافت. همچنین داروی ایندومتاسین در بازة زمانی 48 ساعت (05/0p